Po co stosuje się przekaźniki bezpieczeństwa, część 2/2

3 maja 2018

957

Część 2 – wykrywanie defektów.

Podstawowymi parametrami określającymi zdolności elementów związanych z bezpieczeństwem do tolerowania defektów są kategorie. Mamy ich 5 (B, 1, 2, 3, 4) a im wyższa ona jest, tym większa jest odporność na defekty.

W kategorii B, 1, 2 wystąpienie pojedynczego defektu może powodować utratę funkcji bezpieczeństwa . Natomiast, zarówno w kategorii 3, jak i kategorii 4 pojedynczy defekt nigdy nie może prowadzić do utraty funkcji bezpieczeństwa, dlatego konieczne jest tutaj zapewnienie redundancji. Redundancja polega na tym, że jeśli jedna część ulegnie uszkodzeniu, to druga część jest w stanie przejąć funkcję uszkodzonej części i zapewnić w ten sposób, że funkcja bezpieczeństwa jest spełniona.

Różnica pomiędzy kategoriami 3 i 4 sprowadza się do tego, że w kategorii 4 jest większa zdolność do wykrywania defektów, czyli jest wyższe DCavg (średnie pokrycie diagnostyczne), a parametr mówiący o niezawodności, czyli MTTFD każdego kanału jest tylko „wysoki”. Dlatego w kategorii 3 nie wszystkie defekty są wykrywane w związku z czym ich nagromadzenie może powodować utratę funkcji bezpieczeństwa.

Natomiast w kategorii 4 wszystkie defekty są wykrywane a ich nagromadzenie nie powinno spowodować utraty funkcji bezpieczeństwa.

Związek pomiędzy PL, kategorią, DC i MTTFd (wg EN 13849-1)

Dlatego np. wykrywanie połączeń krzyżowych sygnałów wejściowych przez przekaźnik bezpieczeństwa jest obowiązkowe dla kategorii 4 a w przypadku kategorii 3 rekomendowane.

Funkcja monitorowania połączeń krzyżowych wykrywa zwarcia, połączenia do ziemi lub między kanałami – albo natychmiast, albo tak dokonuje okresowych sprawdzeń, że defekt zostaje wykryty przed następnym przywołaniem funkcji bezpieczeństwa.