Test coroczny zwany jest inaczej testem długim. Tak jak wcześniejszy, również musi być zarejestrowany w przypadku występowania urządzenia samotestującego, a gdy jest ono wyposażone w układ autotestu, jego wynik należy zapisać ręcznie. Test coroczny jest rozszerzeniem testu comiesięcznego i powinien zawierać test sprawności źródła zasilania awaryjnego polegający na sprawdzeniu pełnego czasu trwania jego podtrzymania, zgodnie z informacją, jaką producent zamieścił na oprawie lub w systemie. Dodatkowo zaleca się sprawdzenie poprawności układu ładowania. W porównaniu z oprawami autonomicznymi w systemach z centralnym układem zasilania jest to czynność prosta, a dodatkowych informacji dostarcza opcjonalnie system nadzoru, który pokazuje, jaki prąd aktualnie płynie w obwodzie.
W przypadku każdego z testów należy wprowadzić ich datę oraz wynik, na co wskazuje wymaganie normy dotyczące zapisów dziennika. W praktyce trzeba również określić kolejny termin przeglądu. Jeśli jednak służby wymagają częstszego przeprowadzania badań (co jest zalecane w niektórych strefach zagrożenia wybuchem ze względu na czynniki otaczające oprawy lub występowanie stref wysokiego ryzyka), należy w porozumieniu ustalić i wyznaczyć inne terminy serwisów. Informacje w układach automatycznych mogą być zapisane do ich pamięci, dzięki czemu służby obsługujące system będą informowane o nadchodzących terminach wykonania testów.
UWAGA! Pełne testy, które prowadzą do rozładowania energii elektrycznej z akumulatorów powinny być przeprowadzane w okresach, w których występuje niskie ryzyko zagrożenia. Jeżeli wiemy o możliwie niebezpiecznej sytuacji, jaka może się pojawić w strefach zagrożenia wybuchowego, w szczególności w strefach 1 i 2, testy takie powinny być konsultowane i uzgadniane z grupą osób odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i utrzymanie ruchu, tak aby czas na ponowne naładowanie (Centralna Bateria – 12 godz., indywidualne – 24 godz.) nie przebiegał w najgorszym momencie pracy w danym obszarze lub w momencie przebywania w nim dużej liczby osób.
Dobrym sposobem jest zaplanowanie i przeprowadzanie testów podczas remontów lub modernizacji innych instalacji, gdy strefa nie występuje lub jest mocno ograniczona – nawet jeżeli serwis systemu oświetlenia ewakuacyjnego przypada szybciej lub będzie częściej wykonywany. Podane normy i rozporządzenie określają okresy minimalne i nie muszą być one jedyną wykładnią, jeśli zarządca wyda decyzję o częstszych terminach przeprowadzania testów. Innym rozwiązaniem jest powołanie do testów serwisu, który posiada urządzenia i rezerwowe źródło akumulatorów na czas ich wykonywania. Pozwoli to na bezpieczne ponowne naładowanie akumulatorów i w przypadku awarii oświetlenia podstawowego poprawne doświetlenie stref ewakuacji.
1) Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów z dnia 7 czerwca 2010 (Dz. U. z dnia 22 czerwca 2010 r.) powołane na mocy art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380 oraz z 2010 r. Nr 57, poz. 353).
Wcześniejsze części artykułu:
Zdjęcia: www.unsplash.com
Źródło: HAZEX
