Zgodnie z dyrektywami 94/9/WE i 1999/92/WE (ATEX) do urządzeń wykrywających gazy wymagana jest jedynie certyfikacja bezpieczeństwa elektrycznego i ewentualnie zatwierdzenie zgodności parametrów. Utworzenie planu ochrony przeciwwybuchowej dla poszczególnych istniejących warunków roboczych może wymagać środków wykraczających poza wymagania ATEX określone dla stacjonarnych urządzeń wykrywających gazy. Celem tej dodatkowej oceny bezpieczeństwa jest minimalizacja ryzyka we wszystkich zastosowaniach, których błędne zachowanie powoduje zagrożenie bezpieczeństwa osób, środowiska i własności materialnej.

Poziom nienaruszalności bezpieczeństwa (SIL) definiują cztery wartości. Im wyższa wartość nienaruszalności, tym większa niezawodność obwodu funkcjonalnego. Urządzenia wykrywające gazy osiągają zwykle poziomy od SIL 1 do SIL 3.

Produkty używane w systemach bezpieczeństwa muszą wykazywać wysoki stopień niezawodności sprzętu i oprogramowania, aby błędy niewykrywalne mogły wystąpić jedynie z niezwykle małym stopniem prawdopodobieństwa. Wzorcem dla tej oceny systemów pod kątem bezpieczeństwa jest norma IEC/EN 61508, która jest stosowana także do oceny ryzyka międzynarodowej inżynierii kontroli procesów. To świadectwo, dotyczące bezpieczeństwa systemu, definiuje wymagania dostępności funkcji bezpieczeństwa i prawdopodobieństwa awarii badanego systemu, zgodnie z wymaganiami inżynierii kontroli procesów.

Jako niezależna od zastosowania norma podstawowa EN 61508 określa jedynie ogólne wymagania dla podzespołów i kompletnych systemów z funkcjami bezpieczeństwa. Dlatego nie jest adekwatna do urządzeń do wykrywania gazów, które muszą spełniać także inne kryteria bezpieczeństwa. Z tego względu w przypadku urządzeń wykrywających gazy zastosowanie mają także normy EN 50271 i EN 50402.

Źródło: Grupa Wolff